یزد،کرمان،سیستان،سمنان،فارس،لرستان و حتی اصفهان دریا و جنگل،هوایی معتدل،بارش فراوان و خاک حاصلخیز ندارند و از این حیث در مقایسه با شمال ایران و به خصوص مازندران فقیرند.اما...
شمال نیوز : استان مازندران نگینی است که در سرزمین عزیزمان ایران میدرخشد. مواهب خدادادی و مناظر طبیعی بکر آن در ایران زمین حیرت آور و برای تمام ایرانیان نعمتی ذی جود و برای ما اهالی طبرستان فرصتی مغتنم و با ارزش است.
مازندران از مناظرطبیعی و دست نخورده ای برخوردار است که علی الاغلب استان های کشور از آن محروم و بی بهره اند. جنگل و دریا،آب و هوایی معتدل،خاک حاصلخیز و بارش فراوان، بسیار در ایران کمیاب و بعضا نایاب است.
یزد،کرمان،سیستان،سمنان،فارس،لرستان و حتی اصفهان دریا و جنگل،هوایی معتدل،بارش فراوان و خاک حاصلخیز ندارند و از این حیث در مقایسه با شمال ایران و به خصوص مازندران فقیرند.
از طرفی دیگر راه های زمینی سه گانه با پایتخت،بندر و اسکله ،فرودگاه،ساحل دریای خزر،راه آهن قدیمی شمال و از این قبیل ساخته های انسانی نیز در مازندران کم نیستند و بهره برداری بجا از آنها و توسعه و ترمیم مستمرشان، روند پیشرفت استان را سرعت می بخشد.
یک خبرگزاری در گزارش دو سال پیش خود تحت عنوان "اقتصاد مازندران و راه های نرفته" به برخی مشکلات مدیریتی و سیاستی استان اشاره کرده و در جان کلام میگوید ؛ ممالک توسعه یافته و بخصوص اروپا ظرفیت های مشابه اقتصادی و طبیعی با مازندران دارند اما این(مازندران) کجا و آن (اروپا) کجا!؟
باید در جواب به چرایی عدم توسعه استان با وجود ظرفیت های فراوان طبیعی،اقتصادی و حتی انسانی به عاملی اشاره کنیم که در کنار سوء مدیریت های گذشته و همچنین عدم توجه دولتهای مختلف به استان میتواند مورد توجه واقع شود ؛
"نمایندگان استان اصفهان در مجلس شورای اسلامی به علت بحران آب علی رغم توسعه چشم گیر استانشان در برابر نهاد ریاست جمهوری تحصن کرده و خواستار توجه بیشتر دولت به استانشان شدند!" اما آیا نمایندگان ما گامی موثر و هماهنگ در راستای توسعه استان برداشته اند ؟ گامی که هم تلنگری جدی برای دولتیان باشد و هم امیدواری برای اهالی مظلوم مازندران به ظاهر سرسبز و ثروتمند و در واقع رنجور از محرومیت هایی که برخی از مسئولان نمی خواهند آنرا بپذیرند .
"روحیه ستاندن حق!"
بله ، حق دادنی نیست بلکه ستاندنی است.
به خلق و خوی مردم استانهای توسعه یافته ای چون تبریز (آذربایجان شرقی) و اصفهان و اشتیاق مسئولین و نمایندگان آنها برای توسعه کمی و کیفی استان های خود نگاه بیاندازیم و آنوقت آن را با مازندران مقایسه کنید! مازندران بخاطر دارا بودن مواهب طبیعی فراوان که از این لحاظ نسبت به بسیاری از استان های کشور پیشرو است، مسئولین ملی را تحریک کرده که از توسعه هم جانبه استان دست برداشته و قدری به دیگر استان های کشور که شرایط طبیعی مازندران را ندارند کمک رسانی کنند.
میزبانی از قریب به 20میلیون مسافر نوروزی که حجم گسترده ای از تخریب مناظر طبیعی را به همراه می آورد اما همین علت هم منجر به تکمیل پروژه آزادراه تهران - شمال نمیگردد چه فایده ای دارد؟
قطب گردشگری کشور بودن در حالی که منجر به آزادسازی سواحل و توسعه راه های ارتباطی درون شهری و برون شهری استان نمیشود چه منفعتی دارد؟
قطب کشاورزی ایران بودن با تولید قریب به 50 % برنج کشور که با واردات بی رویه محصولات کشاورزی هندی و پاکستانی تباه میشود و سود و منفعت نداشته اش هم به جیب واسطه گران می رود چه ارزشی دارد؟
حال عده ای میگویند همین کشاورزی و گردشگری کجدار و مریض را رها کرده و استان را صنعتی کنیم!
امید است که دولت تدبیر و امید، استاندار محترم و مسئولین استان بریا دردهای بیان شده چاره کار را بیاندیشند،ان شاء الله تعالی.
سهیل مختاری
